Uitspraak 15-001 Verzwaard adviesrecht bij besluit tot meewerken aan reality tv serie
Een zorgaanbieder is benaderd door een tv producent met verzoek om mee te werken aan de totstandkoming van een reality tv-serie. Deze serie zou moeten bijdragen aan meer bekendheid over psychiatrische stoornissen en aan destigmatisering van psychiatrische patiënten.
Het idee is dat er een bekende Nederlander wordt opgenomen in een kliniek en daar in gesprek gaan met patiënten.
Zorgaanbieder stemt in met proefopname op één locatie en betrekt de betreffende cliëntenraad daarbij en vervolgens ook bij de definitieve besluitvorming over het meewerken aan deze serie.
Op een later moment wordt op verzoek van de tv producent een tweede locatie in een andere regio van zorgaanbieder aan het project toegevoegd.
De cliëntenraad die voor die locatie is ingesteld wordt pas heel laat op de hoogte gesteld dat er hier binnenkort gefilmd zal gaan worden en naar diens daarop volgende negatieve advies en het inroepen van de nietigheid wordt niet geluisterd.
Zorgaanbieder is van oordeel dat zorgvuldigheid is betracht door de cliëntenraad van de eerste locatie heel uitgebreid te betrekken (ondanks dat hierop volgens zorgaanbieder adviesrecht niet van toepassing is).
De cliëntenraad van de tweede locatie stelt zich op het standpunt dat het besluit niet strookt met privacywetgeving en de daarop gebaseerde instellingsprotocollen over cameragebruik binnen de instelling. De LCvV is het daar mee eens en oordeelt dat de manier waarop de eerste cliëntenraad is betrokken wel degelijk volgens de WMCZ is verlopen en dat derhalve naar de cliëntenraad van de andere locatie ook geluisterd had dienen te worden. Verder past het besluit inderdaad niet in het uitgebreide privacyprotocol van de zorgaanbieder, en daarbij wordt er in branchenormering en literatuur over dit soort tv producties in de gezondheidszorg gewezen op de ethische dilemma's en opgeroepen tot zorgvuldigheid en terughoudendheid. Alles bij elkaar vindt de LCvV dat dit een zwaarwegend besluit is waarop verzwaard adviesrecht van toepassing geacht kan worden.
Een zorgaanbieder is benaderd door een tv producent met verzoek om mee te werken aan de totstandkoming van een reality tv-serie. Deze serie zou moeten bijdragen aan meer bekendheid over psychiatrische stoornissen en aan destigmatisering van psychiatrische patiënten.
Het idee is dat er een bekende Nederlander wordt opgenomen in een kliniek en daar in gesprek gaan met patiënten.
Zorgaanbieder stemt in met proefopname op één locatie en betrekt de betreffende cliëntenraad daarbij en vervolgens ook bij de definitieve besluitvorming over het meewerken aan deze serie.
Op een later moment wordt op verzoek van de tv producent een tweede locatie in een andere regio van zorgaanbieder aan het project toegevoegd.
De cliëntenraad die voor die locatie is ingesteld wordt pas heel laat op de hoogte gesteld dat er hier binnenkort gefilmd zal gaan worden en naar diens daarop volgende negatieve advies en het inroepen van de nietigheid wordt niet geluisterd.
Zorgaanbieder is van oordeel dat zorgvuldigheid is betracht door de cliëntenraad van de eerste locatie heel uitgebreid te betrekken (ondanks dat hierop volgens zorgaanbieder adviesrecht niet van toepassing is).
De cliëntenraad van de tweede locatie stelt zich op het standpunt dat het besluit niet strookt met privacywetgeving en de daarop gebaseerde instellingsprotocollen over cameragebruik binnen de instelling. De LCvV is het daar mee eens en oordeelt dat de manier waarop de eerste cliëntenraad is betrokken wel degelijk volgens de WMCZ is verlopen en dat derhalve naar de cliëntenraad van de andere locatie ook geluisterd had dienen te worden. Verder past het besluit inderdaad niet in het uitgebreide privacyprotocol van de zorgaanbieder, en daarbij wordt er in branchenormering en literatuur over dit soort tv producties in de gezondheidszorg gewezen op de ethische dilemma's en opgeroepen tot zorgvuldigheid en terughoudendheid. Alles bij elkaar vindt de LCvV dat dit een zwaarwegend besluit is waarop verzwaard adviesrecht van toepassing geacht kan worden.
| Aanmaakdatum: | 15-01-2015 |
Gerelateerde documenten
Een zorgaanbieder wil het uurtarief dat cliënten zelf moeten betalen voor bepaalde individuele begeleidingsuren, verhogen met ruim 60%.
Zorgaanbieder stelt dat dit tarief gedurende vele jaren niet kostendekkend aan de cliënten is doorberekend maar dat dit toen nog uit andere potjes kon worden bekostigd.
Door bezuinigingen lukt dit niet ..
De LCvV geeft geen vervangende toestemming voor een besluit om met ingang van 1 juni 2021 bepaalde kosten aan cliënten in rekening te gaan brengen en een toelage bij het wettelijk zak- en kleedgeld te verlagen.
Het besluit is nog onvoldoende onderbouwd, essentiele vragen van de CCR zijn nog niet ..
Zorgaanbieder heeft het voornemen om de kosten voor het wassen van kleding van cliënten van de psychogeriatrische (PG) verblijfslocaties te gaan verhogen en te gaan uniformeren. De methode van wassen en de tarieven verschillen per locatie en er heeft jarenlang geen prijsindexering plaatsgevonden. De zorgaanbieder geeft aan hier financieel ..
Bewoners van een serviceflat hebben de indruk dat de woonservicekosten en zorgservicekosten die zij betalen deels op hetzelfde zien. Een in 2009 door twee bewoners hierover aangespannen kantongerechtsprocedure heeft geen uitkomst of duidelijkheid gebracht. Zorgaanbieder en de eigenaar/verhuurder van de serviceflats hebben nadien op diverse manieren geprobeerd duidelijk te ..
Informatie
Dit is de website van de Landelijke Commissie van Vertrouwenslieden (LCvV). De LCvV wordt in stand gehouden door diverse brancheorganisaties van zorgaanbieders en organisaties voor cliëntenraden in de zorg. Met vragen of opmerkingen over deze site kunt u contact opnemen met de secretaris van de LCvV.